- 06 – 83 83 33 58
- [email protected]
Democratie
Als je rust wilt, moet je in een dictatuur gaan wonen. De machthebbers bepalen wat er gebeurt en hoe. Als het door hen goed georganiseerd is, hoef je zelf niet meer na te denken. In een democratie is altijd onrust en gedoe. Het bruist van de conflicten en demonstraties. We hebben allemaal verschillende belangen, ambities, opvattingen over wat goed is en waar het naar toe moet met het land.
Het resultaat van democratie is vrede, vrijheid en veiligheid. Dat is de praktijk en het streven tegelijkertijd. Er is altijd wel wat te verbeteren, het is nu eenmaal mensenwerk. Democratie is de beste staatsvorm om vrede te bereiken. Wanneer er een conflict is, wordt er heel veel gepraat door burgers, belangengroepen en politici. Er worden afspraken gemaakt en met de nodige compromissen komen die in een wet terecht. Wetten herstellen de vrede, ze pacificeren. Zo werkt een rechtsstaat. De dag nadat de wet is aangenomen, laait de discussie op en rollen de meningen weer over straat. Het is wat rommelig vanuit dictatoriaal perspectief, maar het hoort bij democratie.
We leven in vrijheid. We mogen heel veel, behalve geweld gebruiken om onze zin te krijgen. Democratie heeft ook nadelen: het kost veel tijd en geld en de compromissen zijn niet altijd even helder. Democratie is een uitvinding van mensen en moet door kinderen ontdekt, geoefend en onderhouden worden. Van dat proces deel uitmaken is (meestal) een feest.
Verdieping
1.
Europa heeft ca. 10 jonge democratieën die tussen de 10 en 20 jaar oud zijn. Mogen ze zich ontwikkelen op hun eigen manier? Moet we hun leiders kritiseren of door de EU laten aanpakken? Of de bevolking omarmen? Onderstaand filmpje (3:33) geeft inzicht. Klik hier
2.
Prodemos, Huis voor democratie en rechtsstaat in Den Haag heeft tientallen programma’s ontwikkeld om met kinderen en jongeren democratie te onderzoeken en te beleven in je eigen woonplaats of elders in het land. www.prodemos.nl
Sprookje: De koning die van paars hield
In een heel ver land leefde een koning die alleen maar van paars hield. Het was een machtige, rijke koning met veel soldaten. Eerst ging het nog wel met zijn liefde voor paars. Maar na een paar jaar moest alles om hem heen paars zijn. Zelfs zijn onderbroek, zijn aardappelen en komkommers, zijn spinazie en zijn boterhammen moesten paars zijn. Er kon nauwelijks genoeg verf gevonden worden om de paleizen paars te schilderen. Alles wat een andere kleur had, werd paars. Ook de bloemen. Hij liet zijn knechten alle anders gekleurde bloemen weggooien.
Tevreden en voldaan keek de koning vanaf een hoge toren over zijn rijk. Het leek echter wel of hij in de verte nog wat andere kleuren zag. Hij maakte zich daar verschrikkelijk boos om. Soldaten gingen erop af en gooiden de mensen in de gevangenis als ze ergens nog andere kleuren dan paars gebruikten. Op het laatst was alles paars in het land. Iedereen had paarse kleren aan en de kinderen gingen naar paarse scholen.
Hoog in de bergen kweekten de mensen bloemen met andere kleuren. Ze waren bang dat ze de andere kleuren zouden vergeten. Toen de koning dat merkte, liet hij nog feller jacht maken op die andere kleuren. Soldaten arresteerden mensen. Ze staken alles wat een andere kleur had in brand. Ze rukten de bloemen uit de aarde. Ze gooiden ze op een kar en brachten ze naar een vuilnisbelt. De koning was tevreden met het resultaat.
De meeste bloemen groeiden verder op de vuilnisbelt. Omdat ze met wortel en al waren uitgerukt. En toen er enkele weken later een grote wind opstak werden alle zaadjes over het hele land verspreid. Het ging regenen en de zon ging weer schijnen en overal groeiden bloemen met de prachtigste kleuren. De mensen kwamen uit hun huizen en dansten van plezier. Zo blij waren ze met al die kleuren. En de koning? Die is zich rot geschrokken van al die juichende mensen op straat. Samen met zijn soldaten heeft hij het land verlaten. En er is nooit meer iets van hen gehoord.
Bron: De koning die alleen van paars hield door Ismail Kaya, NBLC, NOVIB en Aldus uitgeverij, Den Bosch.