- 06 – 83 83 33 58
- [email protected]
Vreemd is anders heel gewoon
De enige overeenkomst tussen mensen is dat zij allemaal verschillend zijn. We zijn superdivers met unieke karakters, geschiedenis, dromen en ambities. Soms lijken mensen op elkaar: wanneer ze een uniform dragen, tweeling zijn of de neus van hun vader of de ogen van hun moeder hebben.
Nogal wat mensen willen liever opgaan in de groep. Ze willen op een ander lijken. Soms durven mensen niet zichzelf te zijn. Ze zijn bang om op te vallen en bang voor het oordeel van anderen. Soms hebben mensen geleerd dat anderen slecht zijn of niet te vertrouwen. Het komt ook voor dat het je smaak niet is: groene haren, zeven ringen in elk oor, een scheur in je broek of elke dag in pak naar kantoor.
Het kunnen samenleven zit in mensen gebakken, al valt het vaak niet mee. Het kan helpen als je elkaar ziet. Als je tegen elkaar zegt: “Wat zie je er leuk uit”. Of: “Wat heb je dat goed gedaan”. Het voedt jouw zelfvertrouwen en dat van de ander. Je wordt nieuwsgierig naar de ander die anders is. Soms is dat vreemd omdat je de gewoonten van de ander niet kent. Andersom is dat ook zo. Soms ben jij vreemd in de ogen van de ander. En dat is dan weer heel gewoon.
Verdieping
1. Tekenen voor vrede is gemaakt in:
5781
2020
1441
2632
(Jaar van de rat)
2. Kijken met andere ogen…
Knip de bodem uit plastic of kartonnen bekers. Maak met een elastiekje en het touw een brilletje. Wat gebeurt er als iedereen maar een deel van het geheel kan zien?
Doe het met de hele groep en maak een voetbalteam. Zet de brillen op en ga een partijtje voetballen. Ga je anders voetballen?
Zoek uit wat de uitdrukking ‘tunnelvisie’ betekent.
Verhaal
Er waren eens zes blinde mensen. Zij hoorden dat de koning het dorp bezocht, zittend op een olifant. Niemand van hen had natuurlijk ooit een olifant gezien. “Een olifant”, zeiden ze. “Ik vraag me af hoe een olifant eruitziet”.
Zij gingen dat uitzoeken. En toen ze terugkwamen was elk ervan overtuigd dat hij wist hoe een olifant eruitzag. Enthousiast begonnen ze het aan elkaar te vertellen.
“Oh, wat is zo'n olifant fantastisch”, zei de eerste, die de buik had gevoeld. “Het is een groot ruw ding, wel zo groot als een tapijt”.
“Nee”, zei degene die de slagtand had gevoeld, “Hij is nogal kort en erg hard”.
“Jullie vergissen je alle twee”, zei de derde, die het oor gevoeld had. “De olifant is plat en dun als een groot blad”.
“Oh nee, hoe komen jullie er bij”, zei de vierde, die een poot had gevoeld, “Hij is krachtig en stevig zoals de stam van een boom”.
En de vijfde die op de rug van de olifant geklommen was, zei: “Hij is net als een muur”.
En de laatste blinde die de staart had vastgehouden zei: “Hij is net een touw”. Ze ruzieden en ruzieden en ze werden steeds bozer.
Toen kwam er iemand die kon zien. “Jullie hebben allemaal gelijk”, zei hij. “Jullie hebben allemaal een stukje van de olifant onderzocht. Alle delen samen zijn de olifant”.
Bron: Het verhaal is afkomstig uit India maar ook andere bronnen worden genoemd. Het spreekt zo tot de verbeelding dat het in tientallen vormen op internet te vinden is.