Verzoening

Verzoenen is het herstellen van een breuk. We hebben er allemaal ervaring mee: sorry zeggen, het goed maken, zand erover. Wat is verzoening anders dan een zoen? Om te kunnen verzoenen, moeten de breuk en de pijnlijke gevolgen wel openlijk op tafel komen. Verzoenen veronderstelt het benoemen van wat er gebeurd is.

Het kwaad dat de ander heeft aangericht kan niet goed gepraat worden. Verzoen je niet te snel. We kunnen de tijd gebruiken om de pijn en het geschonden vertrouwen te onderzoeken, zodat we kunnen helen. Dat vraagt rust, kost tijd en het is een onmisbaar deel van het verzoeningsproces.

Als je zonder oordeel naar jezelf kunt kijken en je gedrag niet laat samenvallen met wie je bent, kun je begrip krijgen voor jezelf en ook de ander zien. Misschien kun je begrijpen waar de pijn bij de ander vandaan komt. Dat kan een eerste stap naar verzoenen zijn.

Of de breuk onverzoenlijk is, maken mensen helemaal zelf uit. Verzoenen is op termijn wel gezonder dan doorleven met pijn of woede. Onverzoenlijkheid kan ziek maken. Dat is de ervaring van mensen die meededen aan de bijeenkomsten van de ‘Commissie van Waarheid en Verzoening’ in Zuid-Afrika over Apartheid of in Canada over de genocide van Indianen.
Zou het zinvol zijn om in ons land ook een verzoeningscommissie in te stellen? Over de voormalige koloniën of over de tot slaaf gemaakte mensen?

Verdieping

Op de begraafplaats van Vorden liggen 10 Duitse soldaten begraven. Het lokale comité 4 en 5 mei wil tijdens de Nationale Dodenherdenking ook langs dit ‘Kamaraden Grab’ lopen. De meningen hierover zijn sterk verdeeld. Moet het nu op 4 mei, waarom niet op Volkstrauertag, jaarlijks op de 3e zondag van november? Of is het een teken van verzoening om na 75 jaar duidelijk te maken dat er ook Duitse oorlogsslachtoffers waren? Een speciale aflevering van Omroep Gelderland is helemaal gewijd aan ‘Herdenken en Verzoenen’.
https://www.youtube.com/watch?v=uRjEjVFjBTk